രണ്ട് കൊല്ലം തികഞ്ഞു! ഈ രണ്ട് കൊല്ലത്തിൽ എന്തു സംഭവിച്ചു? മോഡി നോട്ടു നിരോധിച്ചു എന്നു ആദ്യം പറയുന്നവരാണ് നമ്മളിൽ ഏറിയ ശതമാനവും അല്ലേ? ഒരു തരത്തിൽ നോട്ടു നിരോധനം പോലെ ജീവിത്തിൽ ബാധിച്ച ഒരു പ്രശ്നം ഈ കഴിഞ്ഞൊരു കൊല്ലം ഉണ്ടായിട്ടില്ലെന്നു തന്നെ പറയാം. ഇവിടെ സൗദിയിൽ ആണല്ലോ എന്നു കരുത്തി സന്തോഷിച്ച ഏക സന്ദ്ർഭം അതായിരുന്നു. പറഞ്ഞു വന്നത്ത് നോട്ടു നിരോധനത്തെ പറ്റിയൊന്നുമല്ല 2017 കഴിഞ്ഞത്തോടെ ഞാൻ സൗദിയിലെ പ്രവാസ ജീവിതം രണ്ട് കൊല്ലം പൂർത്തിയാക്കിയിരിക്കുന്നു.
പ്രവാസ ജീവിതം എനിക്ക് പ്രയാസ ജീവിതം ആയോന്നു ചോദിച്ചാൽ ഒരു മറുച്ചോദ്യം ചോദിക്കേണ്ടി വരും “സ്വർണ്ണകൂട്ടിലെ കിളിക്ക് ജീവിത്തിൽ പ്രയാസം വല്ലതുമുണ്ടോ?” ഇതിനു നിങ്ങളുടെ മറുപടി എന്റെ കാര്യത്തിലും ഭാതകമാണ്. ഓരോരുത്തരുടെ ചിന്താഗതിക്കനുസരിച്ച് തീരുമാനം എടുക്കാം. അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യവും ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യവും വിലക്കുന്ന നാട്ടിൽ നമ്മൾ എന്തൊക്കെ തിന്നണം എന്തൊക്കെ പറയണം എന്നു അയൽക്കാരൻ പറയുന്ന നാട്ടിൽ ഞാൻ എന്തിനു വ്യത്യസ്തനാവണം? എന്റെ കാര്യവും നിങ്ങൾക്ക് തീരുമാനിക്കാം.
ഇതിലെ പല വരികളും ഒരു കൊല്ലം മുന്നേ എഴുത്താൻ തുടങ്ങിയ ബ്ലോഗിന്റെ വരികളാണ്. സൗദി ജീവിതം മതിയാക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചപ്പോൾ എഴുതി തുടങ്ങിയ പോസ്റ്റ് ആ തീരുമാനം പോലെ തന്നെ നീട്ടി വച്ചു. കാരണങ്ങൾ പലതാണ്. ചിലതെങ്കിലും ഇവിടെ പരാമർശിക്കപ്പെട്ടേക്കാം. എഴുത്ത്‌ തുടങ്ങുമ്പോൾ പറയണം എന്നു തീരുമാനിച്ച പലതും എഴുതാൻ പറ്റിയെന്നു വരില്ല അതാണ് അങ്ങിനെ പറഞ്ഞത്. വന്നയുടനെ എഴുതിയ ബ്ലോഗിൽ പറഞ്ഞപോലെ മനസ്സ് ബ്ലാങ്കായി ഇവിടെ വന്ന ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഇതു എഴുത്തുമ്പോൾ ഒരന്നുമാത്രമേ ഉള്ളൂ – ഇവിടെ നിർത്തണം! കാരണം ചോദിക്കണ്ട, പറയുന്നില്ല. തിന്നിട്ട് എല്ലിന്റെ ഇടയിൽ കേറിട്ട് എന്ന് പറയുന്നവരും, അഹങ്കാരം എന്നു പറയുന്നവരുമായിരിക്കും കേൾക്കുന്നവരിൽ കൂടുതലും. ആദ്യം ഇങ്ങനൊക്കെയാണ് പിന്നെ ശരിയാവും എന്നു പറയുന്നവരും കാണും ആ ആൾകൂട്ടത്തിൽ. ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ ഒറ്റപെടും എന്നു അറിഞ്ഞിട്ട് തന്നെയാണ് ഞാൻ ഈ തീരുമാനത്തിൽ എത്തുന്നത്. എതിരെ നിൽക്കുന്ന ആൾകൂട്ടത്തോട് ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ കാശുമാത്രമല്ല ജീവിതം! ചോദ്യങ്ങൾ ഇനിയും ഉയർന്നേക്കാം. നീ മത്രമാണോ അവിടെ ഉള്ളത്? നിന്റെ കൂടെ ഉള്ളവരും നിന്നെ പോലെ തന്നെയല്ലേ? അങ്ങനെ അന്തമില്ലാത്ത ചോദ്യ ശരങ്ങൾക്ക് എന്റെ വിനീതമായ കൂപ്പുകൈ (കപട മാന്യതയും സെൻസർ ബോർഡും ഇല്ലെങ്കിൽ നടുവിരൽ ഉയർത്താമായിരുന്നു! ക്ഷമിക്കണം ഞാൻ മാന്യതയുടെ പുറന്തോൽ ഇട്ടിപോയി!)
ഇത്രയും വൃത്തികെട്ട ഒരു രാജ്യം ഞാനിതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല എന്നു പറഞ്ഞാൽ നീയാരടാ സഞ്ചാരം ജോർജ് കുളങ്ങരെയോ ഇത്രയൊക്കെ രാജ്യങ്ങൾ കണ്ട പോലെ അഭിപ്രായം പറയാൻ എന്നു ചോദിച്ചാൽ ഇളിച്ചോണ്ട് നിൽക്കാനേ പറ്റൂ. അതുകൊണ്ട് ചെറിയ തിരുത്തൽ ഈ വൃത്തികെട്ട രാജ്യം എനിക്കിഷ്ടമായില്ല. വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു സെക്കുലരിസത്തിനും ഇത്രയധികം പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന ജനാധിപത്യ കേരളത്തിൽ (ഇന്നത്തെ സാഹജര്യത്തിൽ ഇന്ത്യ എന്ന് ഉപയോഗിച്ചാൽ യോജിക്കുമെന്ന് തോന്നിയില്ല) നിന്നു വന്നൊരാൾക്ക് അതും എന്നെപ്പോലൊരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റിനു ഉൾക്കൊള്ളാ പറ്റിന്നില്ല ഇവിടത്തെ പല രീതികളും, അല്ല മിക്ക രീതികളും. മതഭ്രാന്തുൻ അലസതയും വെളിവില്ലായിമയും കൂടപിറപ്പായ ജനതയും, രാജ്യ തീരുമാനങ്ങൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്ന ഭരണകൂടവും! എണ്ണയ്ക്ക് വെള്ളത്തിനേക്കാൾ വില കുറവുള്ള രാജ്യം! സ്വന്തം വിശ്വാസങ്ങൾ മറ്റുള്ളവന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യതിൻമേലുള്ള കടന്നു കയറ്റമാവരുതെന്ന് ഇവർക്കൊക്കെ എന്ന് മനസ്സിലാവുമോ എന്തോ! 5 നേരം സല (നിസ്കാരം) ഉണ്ട്, നല്ലത്‌ ചെയ്യ്തോളൂ, പക്ഷെ ബാങ്ക്, പെട്രൊൾ പമ്പ്, എന്നു വേണ്ട ആശുപത്രി ഉൾപ്പെടെ എല്ലാ സ്ഥാപനങ്ങളും ഈ സമയത്ത് അടച്ചിടണം എന്നു പറയുന്നതിനെ ന്യായമാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലാവാത്തത്. പറയാൻ തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ നിർത്താൻ പറ്റില്ല അത്രയുണ്ട് സൗദിയുടെ മാഹാത്മ്യം!
രണ്ടു കൊല്ലത്തിൽ 3 സൈറ്റിൽ ജോലി ചെയ്തും. ആദ്യം തന്നെ ചെന്നുപെട്ടത് ഒരു പാക്കിസ്ഥാനി മാനേജറുടെ അടുത്താണ്. പാക്കിസ്ഥാനിയാണ് എന്നറിഞ്ഞതും എന്റെ കാര്യത്തിൽ എല്ലാറ്റിനും തീരുമാനമായി എന്നുറപ്പിച്ചു. മുൻവിധി പിന്നേയും തെറ്റിച്ചു കൊണ്ടാണ് സഫീർ സാർ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത്. ഇന്നും അദ്ദേഹത്തെ പോലെ എന്നെ ജോലിയിൽ സ്വാധീനിച്ച ഒരാളില്ല. ഒരു മേലുദ്ദ്യോഗസ്ഥൻ എങ്ങനെയാവണം എന്ന് എനിക്ക് കാണിച്ചു തന്നത് പുള്ളിയാണ്. “ഞാൻ നിന്നെ ചീത്ത‌പറയും, പക്ഷേ നിന്നെ ഞാൻ മറ്റുള്ളവരുടെ ചീത്ത കേൾക്കാൻ ഇടയുണ്ടാക്കില്ല”. നമ്മുടെ തെറ്റുകൾക്ക് അദ്ദേഹം എല്ലാവരുടേയും ചീത്ത കേൾക്കും. നമ്മൾക്ക് അത് തരുന്നൊരു ശക്തി ചെറുതല്ല. ഇന്നും ഞാൻ ആ രീതിക്കണ് മുന്നോട്ട് പൊകുന്നത്. എന്റെ കീഴിലുള്ളവരോട് ഇടപഴകുന്നതും. പക്ഷേ അടുത്ത് സൈറ്റിൽ പോയപ്പൊ ഈ രീതിക്ക് പോയപ്പൊ ഞാൻ അവിടെ മോശകാരനായി. പിന്നിൽ നിന്നും കുറ്റിയിട്ട് നമ്മുടെ മേലെ ചട്ടി കയറി പോകുന്നവർക്കുള്ളത്താണീ ലോകം എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കി തന്ന അവിടുത്തെ മാനേജർമാർക്ക് നമോവാകം! എന്റെ ഈ രീതിയിൽ നിന്നും മാറ്റാൻ ഞാൻ തയ്യാറാവാത്തനിന്റെ ഒരുപാട് ദൂഷ്യ വശങ്ങൾ എനിക്ക് ഒട്ടനവതി നേരിടേണ്ടി വന്നെങ്കിലും ഞാൻ ഉറച്ച് വിശ്വസിച്ചു – ഇതാണ് ശരി. അല്ലെങ്കിൽ ഇതാണ് എന്റെ ശരി. എനിക്ക് ശരിയെന്നു തോന്നുന്നത് മാത്രമേ ഞാൻ ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ, ചെയ്യുകയുമുള്ളൂ.
ഒരു കൊല്ലം തികയാൻ നാലു ദിവസം ബാക്കിയുള്ളപ്പൊ മൂന്നു മാസം കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ തുടരാൻ താല്പര്യമില്ലെന്നു പറഞ്ഞ് പേപ്പറിട്ടു. പേപ്പർ എന്റെ കൺസ്ട്രക്ഷൻ മാനേജർടെ മുന്നിൽ ഒപ്പിനായി ചെന്നതിനു ശേഷം പുള്ളി ഒന്നൊതുങ്ങി. അങ്ങേർക്ക് എന്തോ കുറ്റബോധമുള്ള പോലെയായി പിന്നെ എന്നോട് പെരുമാറ്റം. മൂത്ത മാനേജർക്ക് പിന്നെ അപ്പളും അങ്ങേരുടെ സ്ഥായീഭാവം – പുച്ഛം! എല്ലാവരും ഒപ്പിട്ട് പേപ്പർ ഹെഡാപ്പീസ്സിൽ എത്തിയപ്പൊ അവടത്തെ ജനറൽ മാനേജർ എന്നെ കാണാൻ സൈറ്റിൽ വന്നു. കാര്യം തിരക്കികൊണ്ട്. ഒരു വർഷം ആകുമ്പോളേക്കും പോകാൻ എന്താ കാരണം എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു. എന്റെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു.
********
പുള്ളിയുടെ പെരുമറ്റവും, പുള്ളിയോടുള്ള ബഹുമാനവും, മോഡിയുടെ നോട്ടു നിരോധിത ഇന്ത്യൻ സാംഭത്‌വ്യവസ്തയും എന്നെ വീണ്ടും സൗദിയിൽ നിർത്തി.
രണ്ടരമാസത്തെ “സ്പെഷ്യൽ” ലീവിനു ശേഷം ജൂണിൽ ലോകത്തിലെ ഏക എനർജി സീറോ വിമാനത്താവളത്തിൽ നിന്ന് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ വിമാനത്താവളത്തിൽ ഇറങ്ങി. പിന്നീട് അവിടെ നിന്ന് ചെങ്കടൽ തീരതെ പുതിയ സൈറ്റിലേക്ക്! യെമൻ അതിർത്തിയിലെ “ജിസാൻ”. ജിസാൻ ഇക്കണോമിക് സിറ്റി എന്ന പേരിൽ ഒരു വൻ പ്രോജക്റ്റ്, പേരു പോലെതന്നെ ഒരു നഗരം തന്നെ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്ന യമ്മണ്ടൻ ഐറ്റത്തിന്റെ ആദ്യപടിയായി റിഫൈനറിയും അനുബന്ധ സുനാപ്പീസ്സും. വിരസമായി തുടങ്ങിയ ജോലി പിന്നെ പിന്നെ അങ്ങ് രസമായി തുടങ്ങി. ശാപ്പാടും മുറിയും മൊബൈൽ റേഞ്ചും ഒഴിവാക്കിയാൽ ജിസാൻ ജുബൈലിനെകാളും (പഴയ സ്ഥലം) ഉഗ്രൻ. പുതിയ മാനേജർ സുഭാഷ് സാർ നല്ല സപ്പോർട്ടാണ് തന്നത്. ബെന്നിയെന്ന സുരേഷേട്ടനും കണ്ണാപ്പിയെന്ന ജിനേശേട്ടനും ജോണിച്ചനും എല്ലാരുമായി നല്ലോരു ടീമുണ്ടാക്കി. നല്ല രസകരമായ പണി മുന്നോട്ട് പോയി. ഫിലിപ്പീനി സൈറ്റ് മാനേജറുടെ കോമടികളും ആക്ഷനുകളും നല്ല രസം കൂട്ടി. പ്ലാനിങ് മാനേജർ ഗണേശിന്റെ കൂടെ ആയിരുന്നു മിക്ക വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും ശാപ്പടും കറക്കവുമൊക്കെ. ഒരുപാട് സംഭവബഹുലമായ ആറ് മാസം കടന്ന് പോയി. പലരും നിർത്തി പോയി, ചിലർ ലീവിനു പോയി വന്നു പലതും പണിതു തീർത്തു, ഇതിനിടയിൽ എനിക്ക് സറ്റിന്റെ ഓവറോൾ ചാർജ്ജും കിട്ടി. വെള്ളിമൂങ്ങയിൽ പറഞ്ഞപോലെ പതവികൾ ഇങ്ങനെ വന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും… കാര്യമൊന്നുമില്ല! പണികൂടിയതല്ലാതെ വേറെന്ത്! മുന്നൂറ്റമ്പതിൽ പരം മണിക്കൂർ ജോലിചെയ്ത തുടർച്ചയായ മാസങ്ങളായിരുന്നു പിന്നീടങ്ങോട്ട്! ബെന്നി ചേട്ടൻ, പുതിയ സുഹൃത്തുക്കൾ- ലിജിൻ, വിനായക്, വിശാഖ്, സനിത്, പഴയ സുഹൃത്തും റൂമേറ്റുമായ ബിച്ചു തുടങ്ങിയവരൊക്കെ വിരസത കുറച്ചുവെങ്കിലും എന്തൊക്കെയോ എവിടൊക്കെയോ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണേലും എനിക്ക് എന്നെ നഷ്ടമായി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് സൗദിയിലെ ഓരോ ദിവസവും. സാമാന്യം നല്ല രീതിക്ക് തുടങ്ങിയ ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റ് ഇത്രയധികം വിരസമായി അവസാനിച്ചതും അതെ കാരണത്താലാണ്.
